Harder werken of harder achterover leunen?

Ik heb een een-op-eensessie waarbij ik gebruik maak van een tafelopstelling. De dame in kwestie wil graag inzicht. Ik vraag eerst goed uit waar ze inzicht over wil hebben. Als de opstelling op tafel staat kijkt ze naar de opstelling en zegt: “ik zie het al, het is niks en het wordt niks”.

Gevoelsmatig zijn we klaar. Toch stel ik nog wat vragen. Er lijkt geen beweging meer in te zitten. Als ze weer weg is vraag ik me af of ik het anders had moeten doen. Gevoelsmatig was het genoeg maar de sessie was wel erg kort misschien. Ik laat het al snel weer los en ben benieuwd naar wanneer ik weer van haar hoor.

Een korte tijd later krijg ik telefoon. Dezelfde dame vraagt om een nieuwe afspraak. Ze vertelt dat de opstelling zo duidelijk was dat ze kort na de sessie haar samenwerking heeft stopgezet en nu op zoek is naar ander werk. Ze hoefde er niet meer over na te denken en was opgelucht en blij. Nadat ik heb opgehangen gniffel ik even. Het voelt goed te weten dat ik op mijn eigen intuïtie kan vertrouwen. Kort en krachtig was echt genoeg.